Εύρος Ι. Δημητριάδης, Η μέτρηση της φτώχειας: η περίπτωση της Κύπρου, Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 88|1995, 85-99


Υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες γραμμών φτώχειας - η απόλυτη, η σχετική και η υποκειμενική. Η ίδια απόλυτη γραμμή φτώχειας μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατ’ επανάληψη για αριθμό ετών εφόσον προσαρμοστεί με το ποσοστό του πληθωρισμού. Απ’ την άλλη, οι σχετικές γραμμές πρέπει να καταρτίζονται ξεχωριστά για κάθε απαιτούμενη χρονική περίοδο. Οι υποκειμενικές γραμμές φτώχειας εξαρτώνται από τις υποκειμενικές ανάγκες του πληθυσμού. Η μελέτη αυτή έδειξε τη σημασία των Ερευνών Εσόδων και Εξόδων Νοικοκυριών στο να παρέχουν πληροφορίες για τον υπολογισμό γραμμών φτώχειας. Επίσης, τονίζει την αναγκαιότητα να λαμβάνονται υπόψη η υπόσταση και η κατανομή ηλικιών των μελών του νοικοκυριού για πιο ακριβή υπολογισμό των γραμμών φτώχειας. Παρά το γενικά υψηλό επίπεδο διαβίωσης και τη γοργά αναπτυσσόμενη οικονομία της Κύπρου, η φτώχεια δεν είναι ανύπαρκτη. Γύρω στο 4,4% των νοικοκυριών έχουν εισοδήματα κάτω από τη σχετική γραμμή φτώχειας. Η πλειονότητα αποτελείται από μικρά νοικοκυριά με ένα ή δύο μέλη των οποίων οι αρχηγοί είναι ηλικιωμένοι και με περιορισμένη ή καθόλου μόρφωση. Όμως, τα εισοδήματα των φτωχών είναι μόνο ελαφρώς κάτω από τη γραμμή φτώχειας, κάτι που δείχνει ότι, με την κατάλληλη πολιτική και με σχετικά χαμηλό κόστος, οι φτωχοί μπορούν να μετακινηθούν πάνω από τη γραμμή φτώχειας.

Ακολουθήστε το ΕΚΤ: