Το άρθρο επιχειρεί να αναλύσει τις αλλοιώσεις που επιφέρουν στο ελληνικό οικονομικό σύνταγμα δύο παράγοντες: ο επικαθορισμός του, αφενός, από κανόνες του διεθνούς και του κοινοτικού δικαίου και, αφετέρου, από τις πολιτικές για την αντιμετώπιση της κρίσης, ειδικά στο πλαίσιο της εφαρμογής του λεγόμενου «μηχανισμού στήριξης». Στο πλαίσιο του τελευταίου έχει διαμορφωθεί ένα πλαίσιο ρυθμίσεων που συνιστά ένα «παρασύνταγμα», το οποίο έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την αρχή του κοινωνικού κράτους, μία από τις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος.