Σκοπός του κειμένου είναι να διερευνήσει την επίδραση της εθνικής πολιτικής ακρισίας και την επήρεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στην κοινωνική πολιτική της χρεοκοπημένης Ελλάδας του 2010-11. Πρόκειται για μια σύνθετη αλληλεπίδραση που διαμορφώνεται από ένα υβριδικό μοντέλο λήψης αποφάσεων που εξαρτάται από τις παγκόσμιες αγορές, καθορίζεται από τον υπερεθνικό δανεισμό και οιονεί εφαρμόζεται από την εθνική πολιτική διαχείριση, η οποία θυσιάζει την κοινωνία στο βωμό της οικονομίας της αγοράς. Αποφάσεις που ελήφθησαν εν θερμώ, επιβλήθηκαν βίαια και βρίσκονται σε αντιδιαστολή με τη ραγδαία επιδεινούμενη κοινωνική πραγματικότητα. Η μελέτη βασίζεται σε πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές –μνημόνια συνεργασίας, θεσμικό πλαίσιο, δημοσιεύματα στον Τύπο, επιστημονικές εργασίες– και αναλύει τις ριζικές αλλαγές στην κοινωνική πολιτική την εποχή της κρίσης, σκιαγραφώντας τη δυνάμει έκβασή τους στην κοινωνική ευημερία.