Η παρούσα εργασία, εστιάζοντας την προσοχή της σε δύο βασικά στοιχεία της κοινωνικής οργάνωσης και του χώρου, την οικογένεια και την έγγεια ιδιοκτησία, εξετάζει τον τρόπο παραγωγής κοινωνικού κεφαλαίου, μέσω της μελέτης των πρακτικών διαχείρισης της οικογενειακής έγγειας περιουσίας. Προσπαθώντας να εντοπίσει τους παράγοντες που ευνόησαν την κινητοποίηση του τοπικού πληθυσμού και τη συμμετοχή του στη διαδικασία της τοπικής ανάπτυξης, διερευνά τα πολιτιστικά και κοινωνικά πρότυπα που εκφράζουν οι μη αγοραίες πράξεις μεταβίβασης της ιδιοκτησίας, μέσω των οποίων υποδηλώνονται οι ατομικές και οικογενειακές στρατηγικές, εντός του γεωγραφικού πλαισίου μιας κοινότητας της Ρόδου. Παράλληλα, προχωρά σε κριτική θεώρηση των προσεγγίσεων του κοινωνικού κεφαλαίου από τους Bourdieu, Coleman και Putnam, και προωθεί τη συναρμογή τους.