Νίκος Μπεόπουλος, Οι νέες βιοτεχνολογίες στη γεωργία: Προκλήσεις και ερωτήματα, Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 103|2000, 57-82

Οι γενετικά τροποποιημένοι σπόροι, τομέας των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, έχουν ξεφύγει από το πειραματικό στάδιο και αναπτύσσονται π ια στα χωράφια. Συνεπώς, προσφέρονται για την ανάλυση της σημασίας και των συνεπειών αυτών των νέων βιοτεχνολογιών στη γεωργία. Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες του αγροχημικού τομέα, στα χέρια των οποίων περνάει όλο και περισσότερο η παραγωγή σπόρων, γρήγορα κατανόησαν ότι η ανάπτυξη των γενετικών τεχνολογιών μπορεί να αποτελέσει στρατηγική μεγέθυνσης και κατάκτησης νέων αγορών. Για το σκοπό αυτόν αξιοποίησαν τις υπό διαμόρφωση καταστάσεις ολιγοπωλίου στην αγορά, αφού οι αγρότες δεν θα μπορούν να αναπαράγουν τους διαγονιδιακούς σπόρους επειδή προστατεύονται υπό διπλώματα ευρεσιτεχνίας.Ο επόμενος στόχος των εταιρειών ήταν, μέσω της τεχνολογίας του «εξολοθρευ- τή»,  πολύπλοκης γενετικής κατασκευής, να εμποδιστούν οι αγρότες να χρησιμοποιήσουν τη συγκομιδή τους για σπόρο. Η γνωστοποίηση των σχεδίων για την ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας προκάλεσε σοβαρές και σημαντικές αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο, επειδή θεωρήθηκε ότι επιβάλλουν την κυριαρχία λίγων πολυεθνικών στη φύση και περιορίζουν την πρόσβαση στους γενετικούς πόρους από τη μάζα των αγροτικών πληθυσμών που ζουν από τη γεωργία. Το πιο ορατό αποτέλεσμα από τη χρησιμοποίηση αυτής της τεχνολογίας φαίνεται να είναι η όλο και πιο ισχυρή ενσωμάτωση του αγρότη στο αγροτοβιομηχανικό «σύστημα» και η χωρίς προηγούμενο οικονομική και τεχνική εξάρτησή του.