Νικόλαος Τσίρος, Ύστερα ζητήματα αξιακής θεμελιώσεως και πολιτικής εκπροσωπήσεως της νεωτερικότητας, Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 100|1999, 115-141

Το παρόν άρθρο έχει ως αντικείμενο πραγματεύσεώς του την πρόσφατη μελέτη του Δημήτρη Χαραλάμπη με τίτλο «Δημοκρατία και Παγκοσμιοποίηση. Η έννοια του ανθρώπου στη Νεωτερικότητα: Πραγματική αφαίρεση και ορθόςλόγος». Η θεμελιακή απόπειρα του συγγραφέα της να υπερασπισθεί διαμέσουμιας πληθώρας σημαντικών επιχειρημάτων και διαμέσου μιας συστηματικήςαντιπαραθέσεως με τους ταγούς της Αντινεωτερικότητας το χειραφετητικόσθένος του ουμανιστικού Διαφωτισμού συνεισφέρει αρκούντως και πολυεπίπεδα στην επιστημολογία της οικείας συζητήσεως. Εκτός των άλλων, συνιστά την κανονιστική αφετηρία για έναν περαιτέρω γόνιμο διάλογο. Στο πλαίσιο του διαλόγου τούτου επιχειρώ να διαυγάσω τρεις κρίσιμες συνιστώσες που οικειοποιούνται μέγα τμήμα της πολιτικής εκπροσωπήσεως της Νεωτερικότητας: είναι σχέση του μεταμοντερνισμού με την έννοια της «παγκοσμιοποίησης», η κυκλικότητα του ιστορικού γίγνεσθαι εν αφορά προς τις παλινωδίες που ενίοτε δοκιμάζουν το εγχείρημα της Νεωτερικότητας και, τέλος, η ανάγκη εμβαθύνσεως της έμμεσης Δημοκρατίας σε συμβολικό-φαντασιακό επίπεδο.