Ο στόχος της παρούσης εργασίας, η οποία βασίζεται στα αποτελέσματα της τελευταίας απογραφής (2001), είναι να μετρηθεί και να εκτιμηθεί η επίδραση στην κατά φύλο και ηλικία δομή τον πληθυσμού της Ελλάδας της εισροής μεταναστών κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας του εικοστού αιώνα. Η υψηλότερη συγκέντρωση «αλλοδαπών» καταγράφεται στη νησιωτική Ελλάδα και στους παράλιους νομούς της χώρας, ενώ η παρουσία τους επηρέασε ελάχιστα τη γεωγραφική κατανομή του συνολικού πληθυσμού. Η είσοδος και η παραμονή τους στη χώρα δεν προκάλεσε ανατροπή της φυσιογνωμίας της πυραμίδας των ηλικιών, αλλά, αντιθέτως, επέδρασε στη σχέση μεταξύ των φύλων, γενικά υπέρ των ανδρών. Επηρέασε ήπια τις παραγωγικές ηλικιακές ομάδες, αλλά μείωσε σημαντικά το δείκτη γήρανσης, στην κυριολεξία κάνοντας τον πληθυσμό λιγότερο γερασμένο (μείωση του ποσοστού των ηλικιωμένων) παρά νεανικότερο (αύξηση του ποσοστού αλλά και του μεγέθους των νεότερων). Τέλος, πόλοι έλξης αλλοδαπών αποτελούν οι νομοί με έντονη ανάπτυξη στη γεωργία, τη μεταποίηση και τις δραστηριότητες που σχετίζονται με τον τουρισμό, είναι αστικά κέντρα ή γειτνιάζουν με αυτά.