Στόχος αυτού τον άρθρον είναι η ανασύσταση των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών πον ευνοούν τη σύσταση πολιτιστικών ιδρυμάτων μη-κερδοσκοπικού χαρακτήρα από μέλη των επιχειρηματικών ελίτ. Η υπόθεση που διαπερνά το κείμενο είναι ότι η σύσταση μη-κεροοσκοπικών ιδρυμάτων σννιστά μια πρακτική πολιτισμικής διάκρισης, της οποίας τα συμβολικά οφέλη απορρέουν από τη δημόσια εικόνα μιας οικονομικά ανιδιοτελούς σχέσης με τον πολιτισμό. Στο πρώτο μέρος του άρθρου εξετάζουμε τις γενικές σννθήκες σύστασης των ιδρυμάτων, επισημαίνοντας το ρόλο της μεγέθυνσης των ανώτερων στρωμάτων στην κοινωνική δομή της Αθήνας και την αναδιάταξη τον επιχειρηματικού τοπίου της χώρας. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζουμε μία μελέτη περίπτωσης, αυτή του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, στο πλαίσιο της οποίας ελέγχουμε τις γενικές μας υποθέσεις. Η εξέταση της δραστηριότητας του ιδρύματος και του προέδρου του εικονογραφεί, επίσης, τη σημασία της διεθνούς αγοράς τέχνης, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο συγκροτείται γύρω από ένα μη-κερδοσκοπικό ίδρυμα ένα δίκτυο μελών του (διεθνούς και ελληνικού) κόσμου της τέχνης.