Νίκος Παπαδάκης, ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΘΝΕΩΣΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΟΙ ΑΝΙΧΝΕΥΣΙΜΕΣ (ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ) ΟΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΑΝΤΙΦΑΣΗΣ, Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 108|2002, 33-68

Αντικείμενο της μελέτης αποτελούν oc «προνοιακές ρυθμίσεις» που προωθήθηκαν στα πλαίσια της πανεπιστημιακής μεταρρύθμισης της περιόδου 1929-1932. Στην ουσία διερευνάται το ενδεχόμενο ύπαρξης αρχών (έστω και σε εντελώς πρώιμο επίπεδο) κράτους πρόνοιας, οι οποίες υπαγόρευσαν τη λήψη μιας σειράς μέτρων πρόνοιας και για τους φοιτητές των ελληνικών ΑΕΙ και ανωτέρων σχολών, στα πλαίσια του εκτεταμένου μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος των Φιλελευθέρων. Τα μέτρα αυτά αφορούσαν τη βελτίωση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των φοιτητών, των συνθηκών σίτισης και στέγασης των πλέον κοινωνικά-οικονομικά υστερούντων και τη βελτίωση αλλά και ποιοτική διαφοροποίηση της λειτουργίας λεσχών και αναγνωστήριων, την απαλλαγή «ειδικών κατηγοριών» φοιτητών από την υποχρέωση καταβολής διδάκτρων, την παροχή σειράς άλλων οικονομικών διευκολύνσεων στους φοιτητές, αλλά και την καθιέρωση υποτροφιών, βραβείων και βοηθημάτων για τους «πτωχούς», τους «ευδοκιμούντες» και τους «εκλεκτούς». Η ένταξη του προνοιακού τμήματος της μεταρρύθμισης στο ιστορικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό και πολιτικό συγκείμενο επιτρέπει επίσης την εξέταση κάποιων σημαντικών εγγενών (και όχι μόνο) ανασχέσεων, αλλά και την ερμηνευτική σύνδεση της περί ης ο λόγος αντισταθμιστικής πολιτικής με τη χαρισματική ιδεολογία και τους δεσπόζοντες λόγους περί δημοκρατίας, ποιότητας της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και κοινωνικής δικαιοσύνης