Ελένη Παπαγαρουφάλη, Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΩΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛΩΝ, Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 107|2002, 29-46

Πολλοί ανθρωπολόγοι διαχωρίζουν τη «γλωσσική-συμβολική» αναπαράσταση μιας εμπειρίας από την «πραγματικά βιωμένη» εμπειρία. Στο άρθρο αυτό αντικρούω την οντολογική διαφορά μεταξύ «γλώσσας» και «εμπειρίας» υποστηρίζοντας ότι και η γλώσσα είναι πρακτική εμπειρία ή habitus. Κατά συνέπεια, οι αφηγήσεις που συναλλάσσουμε σε μια συνέντευξη-συνομιλία είναι πολιτισμικά και χρονικά επηρεασμένες σωματικές προδιαθέσεις ή πρακτικές. Όταν συνομιλούμε, βιώνουμε τις σχέσεις που είχαμε, έχουμε και θέλουμε να έχουμε με πραγματικούς και φανταστικούς άλλους, και οι οποίες είναι υπεύθυνες για τις «λεκτικές χειρονομίες» μας, κατά τη συνέντευξη. Γι ' αυτό και το νόημα της συνομιλίας δε βρίσκεται ποτέ εξ ολοκλήρου στη συνομιλία καθαυτήν. Με άλλα λόγια, η συνέντευξη δεν είναι ένα είδος παροντικής αλληλο-αναπαράστασης ή αλληλο-παρατήρησης των συνομιλούντων αλλά πολυαισθητηριακή και συναισθηματική εμπλοκή στον κόσμο