Το παρόν άρθρο αποσκοπεί στη μελέτη της «ενοικίασης» εργαζομένων μέσω Επιχειρήσεων Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ). Παρουσιάζονται τα κίνητρα των εργοδοτών και των εργαζομένων που αναζητούν ή προσφέρουν, αντίστοιχα, εργασία μέσω ΕΠΑ. Επιχειρείται η σε βάθος μελέτη των βασικών χαρακτηριστικών του φαινομένου τα οποία παίζουν καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία του, καθώς και στην οργάνωση των εργασιακών σχέσεων. Γίνεται επισκόπηση στο θεσμικό πλαίσιο, όπως και στα δικαιώματα των «ενοικιαζόμενων» που κατοχυρώνονται βάσει της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/104/ΕΚ στους εθνικούς νόμους. Τέλος, εξετάζεται η έκτασή τους στην ΕΕ την περίοδο της κρίσης αλλά και μετά από αυτήν.