Lila Leontidou, Πολεοδομία και πανδημία στη συμπαγή πόλη της Μεσογείου: Ανθρωπογεωγραφικές παράπλευρες απώλειες του Covid-19, Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 154|2020, 11-27

Οι παράπλευρες απώλειες από τα μέτρα κοινωνικής απομόνωσης συνοψίζονται στην απώλεια της ίδιας της πόλης, που δεν μπορεί να συγκροτηθεί συλλογικά από έγκλειστους πολίτες, και επεκτείνονται στην σφράγιση των ελεύθερων δημόσιων και κοινών χώρων. Αυτοί θα αποτελούσαν αντίδοτο στο συνωστισμό της συμπαγούς πόλης και στις επιδημίες, που έθεσαν και τις αρχές της πολεοδομικής νομοθεσίας και των παρεμβάσεων στις ευρωπαϊκές πόλεις ήδη από τον 19ο αιώνα. Παρακολουθούμε εδώ τις δυστοπίες που προέκυψαν σε τρεις πολεοδομικές κλίμακες – παγκόσμια και ευρωπαϊκή, αστική, ιδιωτική (Μένουμε Σπίτι) – και, στη συνέχεια, προεκτείνουμε στην ευρύτερη κοινωνική συγκρότηση, που μεταλλάσσεται από το κοινωνικό κράτος στο οργουελιανό, με την απώλεια δικαιωμάτων του πολίτη με την ευκαιρία της πανδημίας. Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν τελειώσει η καραντίνα και πριν ανακοινωθεί η πολεοδομική παρέμβαση των πεζοδρομήσεων στην Αθήνα, που θα έδινε ένα ακόμα έναυσμα για μια κριτική προσέγγιση της πολεοδομίας σε καιρό πανδημίας.