Μεταξύ των ετών 1919 καί 1923 οί δύο όψεις της έξωτερικής πολιτικήςτων ΗΠΑ στήν Εγγύς ’Ανατολή προσωποποιοΰνται από δύο διακεκριμένους’Αμερικανούς διπλωμάτες στήν Τουρκία, των οποίων οί πολιτικές καί πνευματικέςπεποιθήσεις καί προδιαθέσεις ήταν τόσο ασυμβίβαστες όσο καί ή πολιτικήγραμμή πού ό καθένας υποστήριζε. Ό ναύαρχος Mark L. Bristol, "Υπατος'Αρμοστής των ΗΠΑ στήν Κωνσταντινούπολη, ηγείτο μαχητικά τής μερίδαςπού άντιπροσώπευε άμερικανικά πετρελαιοπαραγωγικά καί επιχειρηματικάσυμφέροντα. Στόχος του ήταν νά έξασφαλίσει τήν εΰνοια τής νέας υπόέκκόλαψη τουρκικής ήγεσίας πού συσπείρωσε γύρω του ό Mustafa Remaiκαί έτσι νά ύπερισχύσει επί των άντιπάλων των άμερικανικών συμφερόντωνστήν έκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών τής Μοσούλης. Γιά νά έπιτύχει τοσκοπό αύτό οφείλε, επίσης, νά άντιστρέψει τήν αμερικανική κοινή γνώμη υπέρτής Τουρκίας.’Αντίθετα, ό George Horton, Γενικός Πρόξενος τών ΗΠΑ στή Σμύρνη,άγωνιζόταν νά διαφωτίσει τούς αρχιτέκτονες τής άμερικανικής πολιτικής στήνΟύάσινγκτον καί τούς ’Αμερικανούς πολίτες σχετικά μέ τή δοκιμασία τών χριστιανικώνμειονοτήτων στή μεταπολεμική Τουρκία, γιά τή φύση τής έλληνο-τουρκικής σύγκρουσης καί νά προκαλέσει το ενδιαφέρον τής άμερικανικής φιλανθρωπίαςστήν εμπόλεμη περιοχή."Οπως θά μπορούσε νά προβλεφθεϊ, τά συμφέροντα τών έπιχειρηματικώνκύκλων ύπερίσχυσαν, διαμορφώνοντας τήν πολιτική τών ΗΠΑ στή ΜικράΆσία γιά τις επόμενες δεκαετίες.