Στο άρθρο εξετάζεται, υπό το φως νέων δεδομένων, το λεγόμενο εργαστήριο της Σαμαρίνας, στο οποίο αποδίδονται έργα υψηλής αρχιτεκτονικής γλυπτικής από μνημεία της Νότιας Πελοποννήσου, χρονολογημένα στα τέλη του 12ου με αρχές του 13ου αιώνα. Διατυπώνονται παρατηρήσεις σχετικά με το διακοσμητικό θεματολόγιο του εργαστηρίου, τις αρχές που διακρίνουν τη σύνθεση, τα τεχνοτροπικά χαρακτηριστικά, τις τεχνικές επεξεργασίας και τη χρονική και γεωγραφική ακτίνα δράσης του, γίνονται συσχετισμοί με άλλες ομάδες γλυπτών και αποτιμάται συνολικά η παρουσία του στην ελλαδική γλυπτική του 12ου αιώνα.