Ελένη ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ, Κεντητός επιτάφιος του 1672 στο Βυζαντινό Μουσείο, , 20|1999, 399-408

Ο κεντητός επιτάφιος που φυλάσσεται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο (ΒΜ 7047) παριστά τη σκηνή της Αποκαθήλωσης στο βάθος και του Επιταφίου Θρήνου στο πρώτο επίπεδο. Κάτω από τη λάρνακα, στην οποία έχει αποτεθεί το σώμα του Χριστού, επιγραφή περιλαμβάνει μέρος του τροπαρίου της Αποκαθήλωσης που ψάλλεται τη Μεγάλη Παρασκευή, και συμπληρώνεται από το έτος 1672 και το όνομα ενός Μανόλη ως αφιερωτή ή κεντητή του επιταφίου. Η εικονογραφική ανάλυση των δύο σκηνών δείχνει ότι και οι δύο ακολουθούν πρότυπα της κρητικής ζωγραφικής: ο Επιτάφιος Θρήνος ακολουθεί τα πρότυπα που ευδοκιμούσαν τον 16ο και τον 17ο αιώνα, ενώ η Αποκαθήλωση, πρότυπο του 17ου αιώνα, όπως αυτό προέκυψε από χαλκογραφία του Marcantonio Raimondi. Συνθετικά ο υπό εξέταση επιτάφιος είναι μοναδικός στο είδος του, ενώ η ποιότητα της κεντητικής εργασίας, οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες και τα θεολογικά νοήματα που συνέχουν τις παραστάσεις μαρτυρούν εργαστήριο υψηλής στάθμης ενδεχομένως από την Κωνσταντινούπολη.