Χαράλαμπος Κουταλάκης, Διαβουλευτική ικανότητα, διαπραγματευτική ισχύς και ευρωπαϊκές πολιτικές, Επιστήμη και Κοινωνία: Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, 24|2010, 57-77


Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια διεύρυνση των ευκαιριών συμμετοχής μη κρατικών φορέων στις διαδικασίες διαμόρφωσης και υλοποίησης των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η στροφή προς συμμετοχικές μορφές διακυβέρνησης και ευρείας διαβού- λευσης είναι ιδιαίτερα εμφανής σε τομείς πολιτικής όπου οι εμπλεκόμενοι φορείς δεν διαθέτουν τη δυνατότητα προσφυγής σε ιεραρχικά μέσα συντονισμού. Οι τάσεις αυτές θεωρείται ότι αντιμετωπίζουν το πανθομολογούμενο έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης της Ε.Ε. και το κλίμα ευρωσκεπτικισμού1 εκλαμβάνονται επίσης ως πρακτική ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας, της αποδοτικότητας και της κοινωνικής αποδοχής των ενωσια- κών ρυθμίσεων. Η παρούσα συμβολή επιχειρεί την κριτική επισκόπηση των βασικών θεωρητικών προσεγγίσεων που θεμελιώνουν την ανάγκη εισαγωγής θεσμών άμεσης δια- βούλευσης σε επίπεδο Ε.Ε. καθώς και την αποτίμηση της εμπειρίας από τη λειτουργία τους στους κρίσιμους τομείς ρυθμιστικής παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης: το περιβάλλον και την υγεία και προστασία τοιν καταναλωτών.

Ακολουθήστε το ΕΚΤ: