Στο άρθρο αυτό εξετάζεται η θεωρία της συστημικής ισορροπίας και της κοινωνικής αλλαγής του Talcott Parsons, με αναφορά στα κυριότερα έργα της ώριμης φάσης του. Στοπλαίσιο αυτό, διερευνάται κριτικά η κατασκευή και η ανάπτυξη του κοινωνικού συστήματος και τα λειτουργικά προαπαιτούμενα της εν λόγω κατασκευής, καθώς και ο τρόπος που η παρσονική θεωρία διαχειρίζεται μεθοδολογικά το ζήτημα των αξιών. Διαπιστώνεται πως η συστημική ανάλυση υποτονίζει την ατομική δράση, η οποία οριοθετείται αυστηρά στα πλαίσια του συστήματος, καθώς και ότι η συστημική θεώρηση του κοινωνικού οδηγείται σε ατέρμονες ερμηνευτικές αναγωγές και τελεολογικές κρίσεις. Στη συνέχεια, εξετάζεται το ζήτημα της κοινωνικής αλλαγής αλλά και οι διαφοροποιήσεις που παρατηρούνται μεταξύ των κυριοτέρων έργων της ώριμης φάσης του Parsons. Η παρσονική θεωρία, εγκλωβισμένη στο μεθοδολογικό μοντέλο της λειτουργιοτικής ανάγνωσης της κοινωνίας, κατανοεί την κοινωνική αλλαγή υπό τη μορφή σταδίων, αδυνατώντας να ερμηνεύσει ουσιολογικά το εν λόγω φαινόμενο. Τέλος, υποστηρίζεται πως τα προβλήματα της συστημικής θεωρίας είναι προβλήματα συνολικής θεωρίας και πως η παρσονική θεωρία δεν καταφέρνει να ερμηνεύσει με επάρκεια τα σύγχρονα κοινωνικά φαινόμενα.