Nicholas Napoleon PATRICIOS, The Dome in Byzantine Church Architecture, Βυζαντινά Σύμμεικτα, 30, 85-130

Ο τρούλλος ήταν ένα σημαντικό αρχιτεκτονικό χαρακτηριστικό τόσο στη ρωμαϊκή όσο και στη βυζαντινή περίοδο. Υποστηρίζεται ότι υπήρξε συνεχιζόμενη ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής μορφής και του συμβολισμού του τρούλλου μεταξύ των δύο περιόδων, αλλά με επέκταση της τυπολογίας του και σημαντική ενίσχυση του συμβολισμού του στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική της βυζαντινής εποχής. Στο ερώτημα τί διακρίνει τον τρούλλο μεταξύ των δύο περιόδων, η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί κατά κύριο λόγο στην λειτουργία τους – στην χρήση του τρούλλου στα κοσμικά κτήρια κατά την Ρωμαϊκή περίοδο σε σύγκριση με τα κατά κύριο λόγο θρησκευτικά κτήρια του Βυζαντίου. Ο τρούλλος δεν είναι μόνο ένα σταθερό αρχιτεκτονικό χαρακτηριστικό των βυζαντινών εκκλησιών διαφόρων αρχιτεκτονικών τύπων αλλά συγχρόνως φορτίστηκε με συμβολικά και θεολογικά μηνύματα και θεωρήθηκε ότι συμβολίζει τον ουρανό και τον παράδεισο, ενώ στον εσωτερικό διάκοσμο προσδόθηκε μυστικιστική σημασία