Το άρθρο εξετάζει την αλληλεπίδραση πολλαπλών καθεστώτωνυποκειμενοποίησης που σχετίζονται με τον εκτοπισμό και τον εντοπισμό, όπως αυτά επενεργούν στις εμπειρίες ζωής Νιγηριανών μεταναστριών εργατριών του σεξ. Το κείμενο διερευνά επίσης τους τρόπους με τους οποίους οι υποκειμενικότητες των γυναικών αυτών ενδέχεταινα υπερβαίνουν αυτά τα καθεστώτα. Μηχανισμοί (dispositifs), όπως αυτοί της μεταναστευτικής πολιτικής και της ανθρωπιστικής πολιτικής, της επισφάλειας και της θεσμοθετημένης υφαρπαγής στις νεοφιλελεύθερες οικονομίες, καθώς επίσης και αυτοί του φύλου και της συγγένειας, συνυφαίνονται μέσω περίπλοκων γενεαλογιών που δεν ανάγονται σε μια ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα σε υποκείμενα-θύματα και υποκείμενα-θύτες. Παρομοίως, η κινητικότητα και η στατικότητα ή η διάσχιση των συνόρων και η τακτοποιημένη ζωή δεν μπορούν εύκολα να χαρτογραφηθούν με όρους υπέρβασης ή περιορισμού: η μετανάστευση και η επιστροφή βιώνονται με τρόπο αμφίσημο, τόσο απελευθερωτικό όσο και περιοριστικό.