Νίκος Μπιλανάκης, Μορφές εθελοντισμού στη φροντίδα ψυχιατρικών ασθενών στην Ελλάδα, Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 126|2008, 113-129

Ο ρόλος του εθελοντισμού στην παροχή υπηρεσιών ψυχιατρικής φροντίδας, από τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους έως τις μέρες μας, αλλάζει και μετασχηματίζεται ανάλογα με τη διανυόμενη περίοδο. Την περίοδο 1830-1914, η εθελοντική δράση εμφανίζεται ως φιλανθρωπική δραστηριότητα που αναλαμβάνεται κυρίως από πλούσιους ομογενείς. Στην πρώτη φάση της χρονικής περιόδου 1914-1983, την εθελοντική δράση αναλαμβάνουν πλατύτερα στρώματα τον πληθυσμού, ακόμα και μικροαστικής προέλευσης, που υποστηρίζουν τη φιλελεύθερη άποψη του φιλανθρωπισμού, ενώ, σε μια δεύτερη φάση, εμφανίζεται μια άλλη μορφή εθελοντικής δράσης συναρτημένη με τη δράση συνηγορητικών οργανώσεων και νέων κοινωνικών κινημάτων που εμφανίζονται τότε στην Ελλάδα και συναρθρώνονται με το αίτημα για ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Από το 1983 και πέρα, τέλος, η εθελοντική δράση συναρτάται αρχικά με τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, που εμφανίζονται ως διαδικαστική απάντηση στο πιεστικό αίτημα για ψυχιατρική μεταρρύθμιση, ενώ, αργότερα, μέσω πληθώρας μη κυβερνητικών οργανισμών, προσπαθεί να εκφράσει τη νεότευκτη και ατροφική κοινωνία των πολιτών στην πατρίδα μας και να ενταχθεί στο επίσημο κοινωνικό προνοιακό σύστημα.