Η κρισιμότητα της ανάγνωσης είναι προφανής ως προς τη συμμετοχή όχι μόνο στην πολιτιστική απόλαυση, αλλά και στην οικονομική και κοινωνική καθημερινότητα και ακόμη στην πολιτική ζωή. Ο πολίτης δεν μπορεί παρά να είναι υποκείμενο κοινωνικών δικαιωμάτων, η άσκηση των οποίων προϋποθέτει, ιδίως σήμερα, την ικανότητα αποτελεσματικής ανάγνωσης. Η ικανότητα ανάγνωσης παρουσιάζει έντονες παραλλαγές και διαβαθμίσεις ως προς τον τρόπο που εντάσσεται και τη θέση που κατέχει στο βιόκοσμο των ατόμων. Συνδέεται με τη διά βίου εκπαίδευση και αγγίζει τον πυρήνα της κουλτούρας. Στο παρόν κείμενο πραγματευόμαστε τα εξής ερωτήματα: Πρώτον, γιατί οφείλει η πολιτεία να αναδιανέμει τις αναγνωστικές δυνατότητες; Δεύτερον, με ποιους τρόπους παρεμβαίνει η πολιτεία προκειμένου να λάβει χώρα η αναδιανομή; Σε τι προβλήματα προσκρούει; Πώς μπορεί να αναλάβει τη διασφάλιση των βασικών δεξιοτήτων σε όλους τους πολίτες μακροπρόθεσμα και δυναμικά; Τρίτον, ποια είναι τα όρια της αναδιανεμητικής παρέμβασης της πολιτείας κατά τρόπο που να αποφεύγει την αναπαραγωγή συγκεκριμένων πολιτιστικών προτύπων και την κηδεμόνευση των πολιτών;