Το ανθρώπινο σώμα αποτελεί ένα αντικείμενο μελέτης το οποίο στο πλαίσιο τον θετικιστικού λόγου έχει ταυτισθεί με τις φυσικές επιστήμες. Η καρτεσιανή φιλοσοφική παράδοση και ο συνακόλουθος δυϊσμός της ανθρώπινης ύπαρξης σε σώμα και πνεύμα νομιμοποίησε τη διαχείριση του ως βιολογικού αντικειμένου από την ιατρική και τις φυσικές επιστήμες συμπαρασύροντας παράλληλα και τις κοινωνικές επιστήμες στην υιοθέτηση και αναπαραγωγή του συγκεκριμένου δυϊσμού. Η ανάπτυξη όμως της ιατρικής τεχνολογίας και γνώσης (ανακάλυψη DNA, προσθετική ιατρική, εμφυτεύσεις οργάνων δωρητών και μηχανημάτων, πλαστική ιατρική, τηλε-ιατρική κλπ.), σε συνδυασμό με τη διάδοση των νέων τεχνολογιών και του διαδικτύου ως μορφής διαμεσολάβησης μιας σειράς κοινωνικών σχέσεων και επαφών (email, chatrooms, cyber-sex, τηλε-διασκέψεις «tele-conference»), διαμορφώνει ως προβληματική την παραδοσιακή βιολογική εικόνα του ανθρώπινου σώματος προτείνοντας ως μελλοντική του μορφή αυτή του δυνητικού (virtual body).