Ο συγγραφέας επιχειρεί να καταδείξει πως η μελέτη της σχέσης του ερευνητή και της «προφορικής μαρτυρίας» του κοινωνικού υποκειμένου οδηγεί στο ζήτημα της φιλοσοφίας της ιστορικής δράσης που εμπλέκεται αναπόφευκτα στα επιστημολογικά ζητήματα που θέτει η σχέση μεταξύ ερευνητή - φορέα και αντικειμένου - υποκειμένου - αφηγητή. Μέσα στην προοπτική αυτή ο συγγραφέας θίγει ορισμένα ασύνειδα προαπαιτούμενα της σχέσης που εγκαθιδρύεται από και- εγκαθιδρύει τη «μαρτυρία» ως μαρτυρία και το λόγο ως λόγο μαρτυρίας. Τα επιστημονικά και επιστημολογικά ζητήματα που τίθενται στο επίπεδο της ερευνητικής σχέσης, κατά την άσκηση της προφορικής ιστορίας, μας οδηγούν, άλλη μια φορά, στην προσπάθεια υπέρβασης της διένεξης μεταξύ, από τη μία μεριά, της μελέτης των αντικειμενικών θέσεων και των σχέσεων και, από την άλλη, της ανάλυσης των δράσεων, των λόγων και των παραστάσεων των κοινωνικών υποκειμένων.