Dafni Tragaki, Μουσικές εναλλακτικές δημοσιότητες (counterpublics): ήχοι διαφωνίας στη μουσική του Γιάννη Αγγελάκα, Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 149|2017, 103-120

Το άρθρο διερευνά την πολιτική διαφωνία (dissensus) στη μουσική οντολογία του Γιάννη Αγγελάκα και την ανάδυση εναλλακτικών δημοσιοτήτων (counterpublics), όπως έχουν θεωρητικοποιηθεί από τον M. Warner στην επικράτεια της μουσικής επιτέλεσης. Εστιάζει σε μια εθνογραφικά θεμελιωμένη συζήτηση για τις διαχρονικά δημοφιλείς αναμεσοποιήσεις του τραγουδιού «Δε χωράς πουθενά», οι οποίες κατανοούνται ως ευ-αισθησίες εναντίωσης που αμφισβητούν τον «μερισμό του αισθητού» όπως διατυπώνεται από τον JacquesRancière. Το «Δε χωράς πουθενά» επιτελεί μια μορφή αυτό-εξόριστης υποκειμενοποίησης, η οποία διευθετείται στα πλαίσια και, ταυτόχρονα, ενάντια στην κρίση της δημοκρατίας. Πρόκειται για μία οντολογία εκτοπισμού στο «πουθενά» όπου υλοποιούνται ουτοπικές αντιλήψεις της πολιτειότητας  μέσα στις συναισθηματικές οικονομίες της πανκ-ροκ αισθητικής. Η μουσική διαφωνία του Αγγελάκα διερευνάται επιπλέον μέσα από τις μνημονικές διαδικασίες και τις σχεσιακά παραγόμενες ιστορίες-ζωής στα πλαίσια της εθνογραφικής συνάντησης. Η συζήτηση  ενισχύεται από την ανάλυση  του τραγουδιού «Αιρετικό» και της επιτελεστικής ανάδυσης συναισθηματικών «εναλλακτικών δημοσιοτήτων» που αντιπαρατίθενται στους πειθαρχικούς μηχανισμούς υποκειμενοποίησης στη δημόσια σφαίρα.