Το 2016 ο Causey εισήγαγε την έννοια «μεταψηφιακή επιτέλεση» για να περιγράψει έργα καλλιτεχνών οι οποίοι, όπως ισχυρίζεται, σκέφτονται ψηφιακά, ενσωματώνουν δηλαδή στα έργα τους δομικά στοιχεία του ψηφιακού, προκειμένου να αντισταθούν στα συστήματα ελέγχου των δικτύων της σύγχρονης μεταψηφιακής κουλτούρας. Με αφορμή την ανάλυση του Causey, η οποία αναπαράγει από τη σκοπιά των επιτελεστικών σπουδών (κυρίαρχες δυτικές) θετικιστικές αντιλήψεις για την οντολογία του ψηφιακού (αλλά και του ανθρώπινου), σε αυτό το κείμενο διερευνώ τους τρόπους με τους οποίους η οντολογική στροφή στην ανθρωπολογία, μπορεί να ρίξει φως σε ερωτήματα που αφορούν στην οντολογία του ψηφιακού, αποφεύγοντας ποικίλους παγκοσμιοποιητικούς ισχυρισμούς.