Πέτρος Γουγουλάκης, Κοινωνικές ικανότητες, κοινωνικό κεφάλαιο και εκπαίδευση, Επιστήμη και Κοινωνία: Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, 29|2012, 37-53


Πλαίσιο αναφοράς του λόγου του παρόντος κειμένου αποτελεί η επίκαιρη θεωρητική και πολιτική συζήτηση περί ικανοτήτων τις οποίες θα πρέπει να καλλιεργήσουν, μέσα από διαδικασίες δια βίου μάθησης, τα μέλη μιας σύγχρονης κοινωνίας ώστε να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις προκλήσεις και απαιτήσεις πραγματικοτήτων όπως η (οικονομική) παγκοσμιοποίηση, η πληροφορική επανάσταση και η πολυπολιτισμικότητα ως απόρροια του νέου χαρακτήρα των μεταναστευτικών ρευμάτων. Ενδεικτική είναι και η σύσταση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την καλλιέργεια βασικών ικανοτήτων για τη δια βίου μάθηση, ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβά- νονται ‘οι κοινωνικές ικανότητες και οι ικανότητες που σχετίζονται με την ιδιότητα του πολίτη’. Στο πρώτο μέρος του κειμένου εισάγονται οι έννοιες ικανότητα-ικανότητες και κοινωνικό κεφάλαιο. Η πρώτη εξετάζεται κριτικά μέσα από το πρίσμα της συλλογικής μάθησης και η δεύτερη μέσω των δεικτών της, δηλαδή της εμπιστοσύνης, της συνεργασίας και της επικοινωνίας. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται ένας πρώτος προβληματισμός σχετικά με τον ρόλο και τη συμβολή της (εκ)παίδευσης στη δημιουργία κοινωνικού κεφαλαίου. Το ευρύτερο ερώτημα στο οποίο εστιάζει η διερεύνηση διατυπώνεται ως εξής: για ποιον λόγο προβάλλεται επιτακτικά η ανάπτυξη των κοινωνικών ικανοτήτων στις μέρες μας και ποιος ο ρόλος της εκπαίδευσης στη δημιουργία κοινωνικού κεφαλαίου;

Follow EKT: