Γεώργιος Κόρδας, Η Ακροδεξιά στην Ανατολική Ευρώπη: Οι μεταμορφώσεις της, η σχέση της με τα κοινωνικά κινήματα και την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, Επιστήμη και Κοινωνία: Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, 35|2017, 217-227

οι έρευνες των πολιτικών επιστημόνων τις τελευταίες δεκαετίες έχουν καταλήξει στην αναγνώριση τριών εξελικτικών κυμάτων της Άκρας Δεξιάς στη Δυτική Ευρώπη (von Beyme 1988: 8-10· Γεωργιάδου 2008: 87-88, 90). Ενώ τα κύματα αυτά διαμορϕώθηκαν σε ένα σχετικά μακρύ χρονικό διάστημα έξι δεκαετιών, στην Ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια το πολιτικό σκηνικό αναδείχθηκε μετά την πτώση του κομμουνισμού κατά έναν ριζικά διαϕορετικό τρόπο. πιο συγκεκριμένα η πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989 συνέβαλε στη διάχυση του εθνικισμού στη νέα πολιτική πραγματικότητα. Επιπλέον η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από μια ιδιότυπη οικονομική μετάβαση, όπου οι ‘κοινωνικά χαμένοι’ αποτελούν –δυνητικά- εκλογικό κοινό για την Ακροδεξιά.