Ηλίας Κατσούλης, Σε ποιον ανήκει ο 21ος αιώνας; Patrimonial versus agency capitalism, Επιστήμη και Κοινωνία: Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, 34|2016, 13-68

Ο T. Piketty υποστηρίζει ότι, εάν δεν ληϕθούν δραστικά δημοσιονομικά μέτρα ελέγχου της κληρονομικής μεταϕοράς πλούτου στα ανώτερα εκατοστημόρια και χιλιοστημόρια του πληθυσμού στις δυτικές χώρες, δημιουργείται ο κίνδυνος οι οικονομικές ανισότητες να οδηγήσουν σε καταστάσεις αντίστοιχες με εκείνες που κυριαρχούσαν στην Ευρώπη κατά τον 19ο αιώνα. Από την πλευρά μου επιλέγω να παρακολουθήσω το πρόβλημα των ανισοτήτων από την οπτική γωνία της εταιρικής διακυβέρνησης και να εξετάσω μέσα στον χρόνο τη διανομή των εισοδημάτων μεταξύ των συντελεστών της εταιρικής σχέσης, δηλαδή μεταξύ principals και agents, στο πλαίσιο ενός εν εξελίξει τύπου καπιταλισμού ο οποίος στη βιβλιογραϕία ονομάζεται agency capitalism. Σε αυτόν οι principals, οι μέτοχοι, οι οποίοι στην πλειονότητά τους είναι εργαζόμενοι και οι πραγματικοί ‘ιδιοκτήτες’ της επιχείρησης, συγκλίνουν με τους agents, τους εντολοδόχους, στην επιδίωξη της μεγιστοποίησης της αξίας της επιχείρησης. Στους εντολοδόχους ανήκουν τα διευθυντικά στελέχη της επιχείρησης, οι εμπειρογνώμονες και διαχειριστές των ιδιωτικών κεϕαλαίων και μια νέα κατηγορία ειδικών διαχειριστών, οι γνωσιογνώστες, οι οποίοι στις συνθήκες της εν εξελίξει παγκοσμιοποίησης των οικονομικών και άλλων ανταλλαγών επιδιώκουν σε σύντομα χρονικά διαστήματα να μεγιστοποιούν τα οικονομικά οϕέλη για όλους τους εμπλεκόμενους. η έρευνα των σχέσεων δύναμης αλλά και συμϕερόντων στο πλαίσιο του agency capitalism δείχνει σε μια κατεύθυνση στην οποία principals και agents θέτουν τις βάσεις μιας συμπόρευσης η οποία μπορεί να διανέμει πλούτο προς τα κάτω αποτρέποντας τη συγκέντρωσή του στα εκατοστημόρια και χιλιοστημόρια της εισοδηματικής πυραμίδας.