Αν και αποτελεί σημαντικό παράγοντα της αποτελεσματικότητας κάθε ένοπλης δύναμης, το ζήτημα της στρατιωτικής εκπαίδευσης στο Βυζάντιο έχει σε μεγάλο βαθμό παραμεληθεί από τη νεώτερη έρευνα. Το παρόν άρθρο επικεντρώνεται στη στρατιωτική εκπαίδευση στο ύστερο Βυζάντιο και παρά την έλλειψη στρατιωτικών εγχειρίδιων, σχηματίζεται μια αρκετά σαφής εικόνα των μεθόδων εκπαίδευσης. Τα αθλητικά παιχνίδια, το κυνήγι και οι κονταρομαχίες αποτελούσαν μορφές στρατιωτικής εκγύμνασης, οι οποίες ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες μεταξύ των μελών της ανώτερης τάξης και του αυτοκρατορικού περιβάλλοντος. Τέλος, διερευνάται η σχέση μεταξύ της στρατιωτικής εκπαίδευσης και της αποτελεσματικότητας του ύστερου βυζαντινού στρατού, σε συνδυασμό με το σύστημα της πρόνοιας.