Σκοπός του άρθρου αυτού είναι να αναδείξει ορισμένες μεθοδολογικές και εννοιολογικές προκλήσεις για την κατανόηση της πολυδιάστατης φτώχειας καθώς και του οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού, που έχουν σημαίνουσα βαρύτητα στην τρέχουσα οικονομική ύφεση. Βασική υπόθεση είναι ότι η οικονομική κρίση καθιστά τον οικονομικό αποκλεισμό τη σημαντικότερη συνιστώσα του κοινωνικού αποκλεισμού. Θεωρούμε ότι, μαζί με το σχετικό εισόδημα, ιδιαίτερη σημασία έχουν οι ανισότητες στον πλούτο και στην περιουσία, καθώς και άλλοι δείκτες στέρησης/αποκλεισμού των νοικοκυριών. Στην Ελλάδα, παιδιά, ηλικιωμένοι, ανύπαντρες γυναίκες, μονογονεϊκές οικογένειες, εργαζόμενοι χαμηλής ειδίκευσης, άνεργοι, μη ενεργά άτομα σε εργάσιμη ηλικία, μεταξύ των οποίων και άτομα με ειδικές ανάγκες, άτομα που ζουν σε αγροτικές περιοχές και οι μετανάστες αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού.